Ostatnio na cudzym blogu wymądrzałam się, jak to smutno i niefajnie, że rodacy nasi z takim upodobaniem obchodzą Heloimy i inne (ch)amerykańskie zabawy, a tymczasem stare, dobre, słowiańskie zwyczaje, jak choćby Noc Świętojańska czy Andrzejki, odchodzą w zapomnienie...

No i zapomniałam o Andrzejkach.

Przypomniałam sobie dziś, ale niestety tak się nieszczęśliwie złożyło, że moje aktorki od ostatniego razu biegają gołe, bo zorganizowałam Wielkie Szycie Ciuchów na Sezon Jesienno-Zimowy. Wydziergałam już, jak na moje mizerne umiejętności i standardowy brak czasu, całkiem sporo - ale dopiero w chwili próby okazało się, że mimo tej sporości, nic nie pasuje do niczego.

Więc zanim swoje aktorki odziałam, zanim przygotowałam scenografię, zanim udało mi się pokonać grawitację (lampka ciągle spadała w środek przedstawienia - chyba jestem kiepskim oświetleniowcem) - noc mnie zastała, wszystkiego mi się odechciało i zrobiłam w sumie cztery zdjęcia.

Może to również kwestia tego, że zrobiłam je przed rozpisaniem scenariusza?




   - Hejka, krejzolki! - przywitała się Jenny radośnie. - Patrzcie, kogo zmówiłam na imprezę!
   - Imprezę? - zdziwiła się łagodnie Mary.
   - Krejzolki? - wykrztusiła Charlie.
   - Czemu nie pukasz? - oburzyła się Evangeline. - Włazisz tu jak do siebie!
   - Nie macie drzwi - zauważyła Jennifer z właściwą sobie bystrością, po czym objęła wpół wprowadzoną nieznajomą, anonsując: - A to jest Esmeralda! Esmeralda jest prawdziwą Cyganką i powiedziała, że bardzo chętnie będzie się z nami bawić w andrzejkowe wróżby!
   - No cześć - bąknęła nieśmiało Esmeralda. - W sumie nie wiem, co mam niby z wami robić, no ale ona bardzo nalegała... - rzuciła beztrosko uśmiechniętej blondynce nienawistne spojrzenie.
   - Jak to, nie wiesz? - Mary znów się zdziwiła. - Przecież wszystkie Cyganki to niezrównane wróżbitki!
   - Albo oszustki - dopowiedziała życzliwie Angie, spoglądając na nową znajomą z niechęcią.
   - Głupie jesteście! - zaśmiała się Jenny. - Esmeralda nie jest wróżbitką ani oszustką, tylko tancerką!
   Zainteresowana spojrzała na koleżankę spode łba.
   - Owszem, jestem tancerką. Więc może teraz łaskawie mi wyjaśnisz, do czego właściwie jestem wam potrzebna?
   - No bo musisz z nami robić andrzejkowe wróżby - odrzekła Jennifer, wykazując niezrównaną umiejętność logicznego myślenia.
   Charlie frasobliwie podrapała się po nosie.
   - To dzisiaj są Andrzejki?
   - Były wczoraj - mruknęła Cyganka.
   - Ale rekwizyty są ciągle świeże! - zripostowała blondynka, wydobywając z zanadrza zakurzoną, zdobioną szkatułę ze szklaną kulą i grubą księgę do chiromancji. Dziewczęta natychmiast zwróciły się ku Jenny, z zapartym tchem chłonąc wysączającą się z tajemniczych przedmiotów magię. Następnie spojrzały na Esmeraldę z dziecięcą nadzieją. Tancerka zmierzyła je ciężkim wzrokiem.
   - No dobra.



   - Widzę... - zaczęła Cyganka ostrożnie - widzę kurz na świeczniku. W sumie kula też jest zakurzona.
   - Robisz to źle - zirytowała się Angie. - Tyle to i ja widzę. Weź spojrzyj jakoś lepiej, tym złym cygańskim okiem czy coś tam!
   - Użyj mocy! - dopingowała oszczędnie Mary.
   - To nie ma sensu - zaopiniowała głośno Charlotte. - Może lepiej powróż nam z ręki?
   - Albo zrób coś prostego, może poustawiaj nam buty do drzwi!
   - My nie mamy drzwi, do cholery!
   - Butów też nie.
   - Czy to oznacza, że wszystkie zostaniemy starymi pannami?
   - Zapytaj Cyganki, to ona jest wróżbitką...
   - NIE, kruca wasza bomba!!! - wrzasnęła Esmeralda. - Nie jestem! Nie umiem wróżyć! Jestem tancerką, do diabła ciężkiego!
   Evangeline spojrzała na nią krytycznie.
   - Jakoś tak sztywna strasznie jesteś, jak na tancerkę...
   Esmeralda rzuciła jej mordercze spojrzenie.
   - Dlatego ją tu przyprowadziłam! - wyjaśniła Jenny. - Jak skończymy wróżyć, przystępujemy do treningu osobistego! Trochę ruchu i Eśka będzie kicać jak primaballerina!
   - No super, ale może niech to wróżenie w końcu się zacznie? - zasugerowała znudzonym tonem Charlie. - Albo chociaż nam zaśpiewaj, no kurde, jak już masz z nami mieszkać, to się na coś przydaj.
   - Zaśpiewać, hę? - zapytała Cyganka cierpkim tonem. - Bo to takie cygańskie, nie? I może jeszcze szabadabada amore, co?!



A jak wyglądają andrzejkowe skutki pseudocygańskiej magii - to temat na inną nocię!

Zapewne pamiętacie z moich poprzednich wywodów tę funkcję reklamy, która zazwyczaj jest nadrzędną, najpierwszą i najistnotniejszą - ma zachęcić odbiorców do zakupu!

Z tego też powodu firmy gotowe są poświęcić na promocję swoich produktów naprawdę wiele, wiele piniondzów, bo wierzą, że ta inwestycja się zwróci. A im większa - tym zwróci się bardziej. Więc im więcej piniondza włożymy w reklamę - grafikę, scenariusz, plan filmowy, aktorów - tym więcej piniondza dzięki niej wyjmiemy!

Tylko że nie.

PoloMarket

KLIK, by zobaczyć spot

Odkąd ekonomiści oficjalnie potwierdzili, że Polacy zaczęli uprawiać smartshopping*, wszystkie marki prześcigają się w opracowywaniu sprytnych, dobrych i niedrogich ofert. I mamy Oszczędzanie przez dodawanie w Cyfrowym Polsacie, mamy Wielosztuki w Żabce, mamy Myśl technoLogicznie w Saturnie - a pomiędzy tym wszystkim znalazł się też PoloMarket i Multilogika.
* - to tylko tak nieprzyzwoicie brzmi; generalnie chodzi o to, że przy wyborze produktu nie kierujemy się jedynie ceną lub jedynie jakością, ale jakością w stosunku do ceny, i w ogóle przemyśliwujemy zakupy, tacy jesteśmy smart bardzo, wow

Zacznijmy może od tego, że reklamy PoloMarketu nigdy nie były udane. Nie cechowały się ani oryginalnością przekazu, ani wyjątkowością ofert, nie były ładne, mądre, śmieszne - po prostu żadne. Niestety, nie mogę tego w namacalny sposób udowodnić, ale przyjmijmy, że potwierdzeniem moich słów jest fakt, że ani tych reklam nikt nie pamięta, ani nie można ich znaleźć (jedyne, co znalazłam, to kilka parodii robionych IVONĄ, garść amatorskich wygłupów w sklepach i parę dokumentacji administracyjnych nieprawidłowości). Wniosek - taki sobie market przeznacza na promocję takie sobie środki, w konsekwencji emitując takie sobie reklamy.

Aż tu nagle! - rusza z kopyta cała wielka kampania "Multilogika"! Ze specjalnie zaprojektowanym logo i designem, z całą specjalną stroną internetową, z superspecjalną ofertą, z opracowanym specjalnym pseudonaukowym wizerunkiem całokształtu i z, olaboga, Piotrem Fronczewskim!!!1

I cały ten wielki nakład sił i finansów sprawił, że ujrzałam reklamę i rzekłam: meh.

Logo Multilogiki jest nieczytelne. Żarówka w środku wyrazu nijak nie przypomina "o", które miała zastępować i sprawia, że wzrok ucieka na boki w poszukiwaniu sensu, a widz zapomina, że był w trakcie czytania. Sama za pierwszym razem, widząc zajawkę tej kampanii, nie odczytałam loga w poprawny sposób, i myślę, że nie byłam odosobniona w tym jednorazowym przejawie wtórnego analfabetyzmu (co już na wstępie fatalnie rokuje na dalszy przebieg kampanii).

Sam pomysł, jakkolwiek względnie oryginalny, ni cholery nie pasuje do przekazu. Reklam nie ogląda się uważnie - widz nie spija chciwie każdego słowa z ust lektora, tekstów zamieszczanych na ekranie nie czyta prawie wcale, a już na pewno nie śledzi z napięciem fabuły spotu, wyłapując wszelkie niuanse ze zwinnością niedźwiedzia chwytającego łososie.
Jeśli multilogiczny spot obejrzymy z uwagą porównywalną do tej, jaką poświęcamy ulubionemu serialowi, to okazuje się on nawet spójny; ale co z tego, skoro z daleka, obejrzany mimochodem, zafunduje widzowi taki dysonans poznawczy, że nie zostaje zapamiętamy? Cały ten stuff z odręcznym pismem, kartką w kratkę, profesorem i naukowością byłby znakomity, gdyby opowiadał o rabacie na artykuły szkolne - a nie o przecenach losowo wybranych produktów w jakimś markecie, którego nazwa w międzyczasie nam umknęła!

No i wisienka na torcie - Piotr Fronczewski we współczesnej rekonstrukcji roli Pana Kleksa. Ile PoloMarket musiał zapłacić, żeby aktor takiego kalibru godził się pajacować w kiepsko zaaranżowanej scence o zupełnie nieprzełomowym odkryciu zdziwaczałego pseudonaukowca? Lub: jak bardzo Fronczewski musiał być zdesperowany, żeby przyjąć tę rolę? I w jednym, i w drugim przypadku, postawił się w naprawdę złym świetle.


W jeszcze gorszym świetle natomiast jawi się sam PoloMarket. Zarówno postać Fronczewskiego, jak i spójność kreacji całej kampanii świadczy o tym, że poszły na to wielkie pieniądze, przeznaczone specjalnie na taki cel, i że zajęli się tym ludzie znający się na rzeczy. Tymczasem skuteczność tego, co powstało, prawdopodobnie będzie porównywalna ze skutecznością starych takich sobie reklam z takimi sobie ofertami. Ktoś tu zrobił coś naprawdę źle.

Przypomniało mi się, że mam na dysku zdjęcia zamierzchłych dzieł, które jeszcze nie ujrzały światła[wodu] dziennego. Posucha na blogasku to niezły moment, aby je pokazać i poudawać, że robi się coś ambitnego.


Oto kartka urodzinowa wykonana na osiemnastkę mojej najlepszej psiapsióły - jesoo, kiedy to było!

Ależ się nad nią wtedy narobiłam - miałam jazdę na kolaże, więc cierpliwie wycinałam z gazet i kolorowych papierków wszystkie te drobniusie elementy i wyklejałam, wyklejałam... Jakbym miała dzisiaj tak się bawić, to bym chyba qrwicy dostała.


Do tego wymyśliłam przestrzenny środek - opracowałam autorski mechanizm i zagospodarowałam powstałe tym sposobem składane kolumienki z niewiarygodnym wprost wyczuciem - pamiętam, że zajęło mi to mnóstwo czasu i jak tak teraz patrzę na efekt, to nie mogę uwierzyć, że mi się chciało, no naprawdę...


W ogóle to była ekstremalnie pamiętna osiemnastka.

Poznałam wtedy faceta psiapsióły, który w jej opowieściach był wspaniałym, dojrzałym i opiekuńczym mężczyzną, a okazał się dziwacznym typem z marginesu, dobre kilka lat od nas starszym, który po pierwszych toastach o mało co nie pobił się z psiapsióły szwagrem, kolegą i każdym jednym, który mu się nie spodobał...
...oraz wspierałam rzeczonego kolegę, dla odmiany rok młodszego, który bardzo przeżywał własną niedojrzałość, niestrawność po alkoholu, niezainteresowaną nim psiapsiółę i wygrażającego mu psiapsióły faceta...
...oraz zostałam obdarzona znienacka francuskim pocałunkiem przez starszą siostrę psiapsióły, zadeklarowaną wówczas biseksualistkę (obecnie dzieciatą i prawie mężatą).
Piękne czasy.



Następna następność to album - wykonany tego roku w sierpniu dla tej samej psiapsióły, dla odmiany na 21 urodziny, a otrzymany od niej z poleceniem odrestaurowania właśnie na powyższej osiemnastce.
Bez wyznaczonego deadline'u naprawdę ciężko się pracuje!

Album był z tych starszych - zdjęcia należało do niego wklejać, a poszczególne karty nakrywały arkusze bibułki. Ponadto stanowił pamiątkę po mamie psiapsióły, miał dużą wartość sentymentalną i był mocno nadgryziony zębem czasu.

Nie wiedziałam za bardzo, jak daleko mogę się posunąć przy naprawie - czy wymieniać poplamione karty? Czy wklejać nowe bibułki w miejsce starych, brudnych i pogniecionych? Czy obkładać go w imitację skóry? Czy do tego trzeba go rozkręcić? Generalnie strasznie bałam się za niego zabierać, żeby go przypadkiem nie zniszczyć i zarobić od psiapsióły z zabytkowej, dla odmiany ojcowskiej, dubeltówki.



Aż w końcu stwierdziłam, że dosyć tego jałowego zastanawiania się. Czas podjąć decyzję! Przedsięwziąć jakieś środki! Ruszyć z tym z kopyta!
Więc ruszyłam... zapytać mamy.

Mama ma odpowiednie wyczucie oraz wystarczająco wydatne doświadczenie introligatorskie, aby wiedzieć, co zrobić z takim fantem - po poważnej naradzie zdecydowałyśmy się na pozostawienie oryginalnych kart i bibułek oraz obłożenie albumu bez rozkręcania - w piękny, lakierowany papier o wysokiej gramaturze.
Jeśli miałabym z jakiegoś powodu kochać pracę w drukarni, to byłaby to właśnie dostępność epickich materiałów do zadań papieroplastycznych!



Wizyta na dwudziestych pierwszych urodzinach nie była już tak pamiętna - chyba się zestarzałyśmy :C

___________________________________________________

Na blogasku znów nieurodzaj - przyznam, że jakoś nie mam natchnienia. Moją kreatywność pochłaniają prace zaliczeniowe, a wolny czas spędzam na obszywaniu lalek na okres jesienno-zimowy (no ale ileż można ciągle lalki pokazywać!).

BTW: ostatnio w ogóle nie oglądałam telewizji. Jeśli spotkaliście się ostatnio z jakimiś skandalicznie złymi reklamami, dajcie cynk - dawno się nad niczym takim nie pastwiłam ;-)