Jestem wielką fanką biżuterii, a szczególnie tej wielkiej i ciężkiej - i z tego powodu nieustannie ubolewam nad faktem, że o ile wielkie i ciężkie kolczyki potrafię nosić, o tyle w wielkiej i ciężkiej bransolecie, bez względu na jej wzór i kolor, wyglądam jak nieszczęście. A tak bardzo mi się podobają wielkie, ciężkie bransolety na pół łapy!

Jak ktoś ma taką bransoletę, to nie musi wkładać zbyt wielkiego wysiłku w wybicie zębów nielubianemu delikwentowi, bo wystarczy, że się zamachnie. I może taką bransoletę wyciskać przez cały dzień, w ten wdzięczny i dyskretny sposób modelując sobie biceps. I na pewno będzie dobrze zakotwiczony do ziemi w wypadku huraganu. Same plusy!

Dlatego też swoje skrywane pragnienia po raz kolejny przełożyłam na moje lalki.
To chyba jest jednak jakiś defekt umysłowy, srsly.




Kto jada mleczne bułeczki i inne pieczywo pakowane w foliowe worki, ten wie, że często są one (worki, nie bułeczki) zamykane takim plastikowym pitusiem, zaciśniętym na płasko. Plastikowy pituś ma na brzegach dwa druciki, które pozwalają na modelowanie go w dowolny niemal kształt.

W naszym przypadku będzie to niedomknięte kółeczko.

Uzbierawszy więc trochę takich zamykających pieczywko pitusiów, przystępujemy do pracy. Potrzebujemy do pomocy lakierów do paznokci oraz nożyczek i ołówka; najwygodniej byłoby oczywiście dokonać dzieła przy dodatkowej pomocy precyzyjnych szczypiec widocznych na zdjęciu, ale myślę, że mocno zdeterminowani miniaturzyści (nie mylić z maturzystami, pozdrawiam obecnie zdających!) zdołają zrobić to samymi palcyma.

1. Rozprostowujemy pitusia, starając uzyskać się jak najbardziej równą powierzchnię - lepiej, żeby druciki nie tworzyły garbów, bo garbata bransoleta nie jest tym, co chcemy osiągnąć.

2. Bierzemy ołówek o grubości zbliżonej do grubości ręki lalki i zaginamy na nim rozpłaszczonego pitusia, tworząc obręcz. Nożyczkami odcinamy nadmiar pitusia, robiąc w obręczy przerwę, w którą wsunie się lalkowa dłoń. Zaginamy lub piłujemy odstające ostre końce drucików, żeby przy zakładaniu nie porysowały ręki lalki.

3. Następnie malujemy obręcze na złoto lub srebrno - najpierw w środku, potem na zewnątrz, szczególną uwagę przykładając do drucików, które będą oprawą dla późniejszego koloru.


4. Po wyschnięciu baz bransolet (BAZOLET, huehuehuehue, rozumiecie, że bazy i bransolety... e... nieważne) wybieramy sobie ładnie kryjący kolor lakieru i dokładnie wypełniamy płaską przestrzeń między drucikami. Po osiągnięciu satysfakcjonującego krycia - można położyć dwie warstwy - odstawiamy dzieła do wyschnięcia, najlepiej na parę godzin.


5. Od tej pory nie reformujemy już kształtu naszego dzieła - nie zginamy, nie rozginamy, bo lakier poodpryskuje i będzie doopa. Z tego też powodu nie wykonujemy bransolety z pełnej, zamkniętej obręczy, którą owijałoby się w miarę potrzeby na ręce lalki - bransoletę można zakładać tylko dzięki zaprojektowanemu otwarciu, wsuwając ją na dłoń i dalej, na nadgarstek.


A teraz spam zdjęciowy nowej biżuterii na anonimowych modelkach w roli głównej, i wcale nie widać, które to są lalki, ależ skąd, no co wy (i że noszą te same ciuchy od trzech miesięcy).