Fashionistas 2015 - to nie wszystkie, ale prawda, że piękne? *3* (źródło)

W ogóle, to moja pierwsza sesja w plenerze ever, więc jestę kolekcjonerę tak bardzo, no i nie spodziewałam się, że czynniki atmosferyczne będą miały na mnie tak destrukcyjny wpływ.

Zresztą - mnie to pal licho, ale na moje piękne lalki! Trzeba je upozować stabilnie i interesująco, a plenerze przecież jest - nie uwierzycie - brudno! Zbutwiałe deski, mokra ziemia, błoto, syf, rdza i inne takie, a jak się przewróci to będzie miała plamę ze starego oleju na ryju, i o jeżu tylko nie białą sukienką w mhroczną kałużę zagłady!!!1



No, ta panna na przykład na koniec zarobiła w czoło omszałą dechą, z której syf elegancko wtarł się we włosy. A włosy ma tłuste, bo ma tragicznego klejogluta i łeb jak kamień, można nią wbijać gwoździe.

Nie żebym próbowała, ta deska to tak całkiem przypadkiem była.

I nie wiem, co to za mold, ale z jakichś powodów mówię na nią Skipper - dopóki nie wymyślę jej sensowniejszego imienia. Ginger będzie banalne, nie?





Ona na przykład dostała swoje imię - Kay. I dostała ruchome ciałko. Ani trochę jej nie faworyzuję, skądże.

Dobra, to jest najpiękniejsza lalka ever, wychodzi bosko na każdym zdjęciu, na żywo wygląda jeszcze lepiej, po prostu nie mogę się nią nacieszyć! Dla niej byłam w stanie urwać łeb tej disneyowskiej Meridzie! I pozyskane ciałko pasuje super - wymiary klatki piersiowej i bioder nie różnią się jakoś drastycznie, dłonie są w porządku, nawet rozmiar buta się zgadza, no i, co najważniejsze - kolor jest prawie odpowiedni (różnicę widać tylko w dobrym świetle).

Jedynym problemem był bolec na łeb, ale o tym opowiem kiedy indziej.

No i też nie wiem, co to za mold.






Dobra, to jest Kayla, a przynajmniej jest to jej łeb, więc mam jakiś punkt zaczepienia do wynajdywania imion autorskich. Nawiasem mówiąc, w porównaniu z tymi wszystkimi proporcjonalnymi ryjkami pozostałych lalek wypada jakoś strasznie... derpowato. Czy jej zadatki na zeza rozbieżnego wynikają z fabrycznej pomyłki, czy każda z nich jest taka, hm, roztargniona?

No ale cóż - to była pierwsza nowa Fashionistka, którą sobie sprawiłam. Wtedy w Carrefourze nie było ładniejszych, więc nie miałam porównania...





 A to jest pani z tragicznym zwichnięciem stawu biodrowego, dotychczas charakterystycznym dla ciałek typu model muse - ale jest tak niebanalnie śliczna, że wszystko jej wybaczę.

No dobra, tak naprawdę chętnie bym ją przesadziła, ale ma ten sam kolor, co Kay, a więc potrzebowałabym kolejną Meridę, a kolejna artykułowana Merida za dychę nie trafi mi się już w tym stuleciu. Poza dobrym ciałkiem nie ma też imienia, bo nie ma punktu zaczepienia w postaci nazwy moldu - czy może to też jest Kayla? Tylko że w wersji Lea?


 I na koniec zdjęcie rodzinne.

Stylówki dziewcząt są mieszanką ich własnych strojów z tym, co znalazłam w pudle z lalkowymi ciuchami. Na potrzeby tej sesji wydobyłam wszystkie posiadane jesienne kurtki. Mam stanowczo za mało jesiennych kurtek. I kurtek w ogóle. No ale co tam przeziębione plastikowe nerki, liczy się lans!

Za plener posłużyły mi okolice miejsca pracy. Bardzo bliskie okolice. Dalsze okolice też mają potencjał zdjęciowy, ale w okolicy ciągle łazili ludzie i się cykałam biegać z lalkami na cudzych oczach.

A poza tym zimno i mokro, ja pierdylę, nigdy więcej, następna sesja będzie dopiero w lecie.