Dawno nie robiłam nic papieroplastycznego, bo jakoś nie nadarzyła się okazja - jedyne zlecenia, jakie ostatnio przyjmuję, dotyczą projektowania cyfrowego, nie analogowego.

Na szczęście siostra Księcia trzy miesiące temu urodziła dzieciątko!

Dzieciątko okazało się, jak to bywa w przypadku dzieciątek z najbliższej rodziny, najśliczniejszym dzieciątkiem na świecie; z tego też powodu zasłużyło na wszystko, co najlepsze. Jak na przykład - na pamiątkę chrztu, która będzie śliczna w sposób adekwatny do śliczności solenizantki.

Długo szukałam ilustracji, która w zestawieniu z tytułem notki nie będzie sprawiać wrażenia ironicznej czy rasistowskiej - jeśli mi się nie udało, przepraszam każdego, kto poczuł się urażony.  (źródło)

Takiego tematu jeszcze tu nie było, ale jestem dziś wybitnie natchniona inaczej, mam zamiar się powynurzać, ponacierać własną erudycją i w ogóle wywołać flejm w komentarzach poprzez poruszenie kontrowersyjnego tematu.
czyli ewoluuję w Kiciputka


Miałam dziś przyjemność wziąć udział w wykładzie poprowadzonym przez profesora Andrzeja Markowskiego, znanego językoznawcy, który jest między innymi przewodniczącym Rady Języka Polskiego.
Subiektywnie zaś rzecz biorąc - jest tego typu imponującą personą, przy której włącza mi się "fangirling intelektualny" - co oznacza, że wiedza oraz wynikająca z niej nobliwość i tytularność danej postaci wzbudza we mnie palące rumieńce, palpitacje serca, tendencje do teatralnych omdleń oraz dziką żądzę... rozmowy na jakiś frapujący, czysto naukowy temat. Z panem profesorem niestety nie udało mi się porozmawiać, więc pozostaje mi wzdychanie do wywiadu-rzeki z jego udziałem.

Wykład dotyczył poprawności politycznej i rozpoczął się, jak na porządny wykład przystało, od objaśnienia jego tytułu, które pozwolę sobie, dla właściwego obrazu rzeczy, streścić - otóż pojęcie "poprawność polityczna" jest niezbyt fortunnym tłumaczeniem sformułowania z języka angielskiego: political correctness, w którym słowo political może, choćby luźno, kojarzyć się z przymiotnikiem polite, co znaczy: uprzejmy, grzeczny, lub wręcz: grzecznościowy. Tymczasem w języku polskim słowo "polityczny" dawniej mogło oznaczać również: poprawny, grzecznościowy - i wciąż można z niego korzystać w tym właśnie znaczeniu, ale robi się to zdecydowanie rzadziej.

W każdym razie - poprawność polityczna to korzystanie z neutralnych zwrotów w miejsce tych, które mogłyby kogoś urazić.

Życie, życie jest nowelą, raz przyjazną, a raz tele - czyli jest poniedziałek, są Simsiory, ach, jakaż jestem konsekwentna i rzetelna!

W rodzinie Astronomo(no)vów trwały przygotowania do właściwego przyjęcia potomstwa. Mandark wyglądał na szczęśliwego i gotowego na właściwe przyjęcie wszystkiego.

Jest taka płyta, która ukazała się na rynku w czerwcu ubiegłego roku. Nosi tytuł DaDaDam, a wkład w jej powstanie miał cały szereg wspaniałych ludzi: zespół Perfect z niezmordowanym Markowskim na czele plus pięciu znanych tekściarzy-pieśniarzy, a to wszystko pod skrzydłami Agencji Muzycznej Polskiego Radia. Takie potężne zaplecze sprawiło, że wyczekujące na nowe treści słuchacze ujrzeli na horyzoncie widmo prawdziwie legendarnego pierdolnięcia.

Płyta istotnie jest udana - słychać, że narodziła się w bólach, pocie i łzach ronionych podczas odwalania kawału tytanicznej pracy. Markowski wyłaził ze skóry, żeby DaDaDać z siebie, co najlepsze, a instrumentaliści dzielnie próbowali dotrzymywać mu kroku (choć z różnym skutkiem). Pierdolnięcie zostało dokonane. Wszyscy oszaleli, Perfect taki dobry, brzmienie takie świeże, rock tak bardzo.

Ale w pewnym momencie z jakichś niesamowitych przyczyn na szczyt listy przebojów trafiło to:



Odnawiam dusze - Perfect
źródło tekstu: tutaj 

Jestem już w drodze tyle lat,  

Mam taki bardzo rzadki fach:  

Odnawiam duszę.

Nie umiem za bardzo określić, na ile błędne są te rzuty między duszami - to znaczy, między ich liczbą pojedynczą, a mnogą. Czy naprawdę raz chodzi o jedną duszę, a raz o wiele? Czy to po prostu okazjonalne braki w polskich znakach?
W każdym razie - na podstawie tej strofy możemy już oszacować, że idzie do nas wspaniały, głęboki tekst o wewnętrznych zmianach, nieustannym zmaganiu się z trudami dnia codziennego i odwiecznym poszukiwaniu nieuchwytnego szczęścia.
He. Hehe. Ehehehehehe.

Spóźnione, ale szczere!

Poza tym przedłużyłam sobie świętowanie i cieszę się dziś jeszcze jednym dniem wolnym - których ostatnio naprawdę ani na lekarstwo - i tak właściwie dopiero dzisiaj naprawdę udało mi się odpocząć - w każdym razie - zdecydowałam się podzielić z Wami swoją beztroską, poświąteczną radością.

Niestety, mimo to (a może właśnie dlatego?) nie zaprezentuję dziś nic bardziej ambitnego, niż (znowu) Simsy.

Inna sprawa, że wyzwanie naprawdę mnie wciągnęło i na dzień dzisiejszy mam w zapasie screeny do trzech kolejnych odcinków i ogromną ochotę na dalsze rozwijanie historii. Kusi mnie, żeby się pochwalić tym, co Mandarkowi i jego rodzince udało się już osiągnąć (a udało się wiele!), no ale przecież nie będę robić spoilerów, bo bym przecież odebrała czytelnikom tę ewentualną krztynę zabawy, jaką mogą zaczerpnąć z Astronomonovej telenoweli.

Powiem więc tylko, że będzie zabawa, będzie się działo!